Ανατολικο Αιγαιο, Ικαρια ,Περιοχη Νεγια (Κιονια)
Σεπτεμβρης 2009
Απο το ονειρο στον εφιαλτη...
Τα ματια κλεινουν ,ενα χερι τραβα τα σκεπασματα,και ενας βρογχος κουρασης βγαινη σαν ηχος που κυκλονη το σκοτεινο δωματιο...
Ο υπνος σαν μικρος θανατος τραβα τα πεπλα του πραγματικου και ανοιγη πυλες στο μυαλο του κουρασμενου ψαρα .Οι τελευταιες σκεψεις πριν των αγγιξουν τα κυματα (rem)* αφορουσαν την αυριανη ημερα ,οι πληροφωριες που ειχε ηταν οτι ο καιρος θα χαλουσε ,μα επρεπε να βγη το μεροκαματο ,ενα μεροκαματο μεσα στον κινδυνο σαν χαλουσε ο καιρος,η λυση ,ισως ενα ανεμοταφιο**...
Σαν πουλι που λευτερονεται απο το κλουβι της πραγματικοτητας ,ξεχυθηκε η ηρεμια στο κορμι του και τα χερια πεσανε διπλα του αποσβολομενα απο την κουραση .Χωρις σκεψεις πια το πνευμα κανει αυτο που πρεπει να κανει,καλη των φτεροτο των ονειρο*** των αδελφο του υπνου και ξεκινα η ονειρικη διαδικασια...(η Θαλασσα αγριεμενει και το σκαρι παραδερνει στα κυματα ο ανεμος φυσα παραλογος προς ολες τις κατευθηνσεις ,ειναι νυχτα και η στερια ισα που διακρινεται,παρολο που δεν ειχε απομακρυνθη και πολλυ...Ξαφνου φωτιες,πολλες φωτιες φανερωνουν την ακτογραμη που πριν δεν του ηταν ορατη ,ενας βοριος ανεμος κανει τους αλλους να σωπασουν και σπρωχνει την ψαροβαρκα με ορμη προς την ακτη.Αποβιβαζομενος γυρνα να τραβηξη την βαρκα και σαν ξαναγυρνα οι φωτιες ηταν αφαντες ,ο ανεμος κοπασε μον ενα συγκριο διαπερασε το κορμι του .
Μια λευκοντυμενη φιγουρα σαν γυναικια μορφη κανει την εμφανιση της και με περιεργες κινησεις με τα χερια τον <<Προσκαλη >> να πλησιασει ...
Σε μια κατασταση ημι-υπνωσης νοερα ακολουθη την φιγουρα η οποια εκδηλονη μια υπερ-φυσικη φωτεινοτητα ,τα ματια πονανε,και πεφτει λιποθυμος,καθως πεφτη ,το ονειρο διακοπτεται και η ταραχη ξυπνα των ανθρωπο απο το παραξενο ονειρο...)Ενω η ταραχη του ειναι μεγαλη ,κατι μεσα του των τραβα να δει την συνεχεια του ονειρου, υπακουει σ αυτο και στην εξαντληση του και ο υπνος ξαναπερνη των ελεγχο...Το ονειρο δεν συνεχιζεται μονο δινει την σκυταλη στην νεκρη ζωνη του χρονου και οι ωρες περνου ν .Γυρω στο χαραμα τα ματια τρεμοπαιζουν και παλεβουν να ανοιξουν ,το πνευμα ακομα του ψαρα κανει αναδρομη στο ονειρο που του αφησε τωσες ερωτησεις ,οταν ενας πονος αμυδρος στα κατω ακρα του ,βαζει σε εγρηγορση το σωμα και ξυπνα .Τα ποδια του ,τα ποδια του εχουν εναν μικρο συνεχη πονο ,ξεσπεπαζετε και καθιστος στο κρεβατι πιανη το ενα του ποδι για να το δει...
Στο πελμα και του ενος και του αλλου του ποδιου παραξενες χαρακιες ειχαν εμφανιστει ,σαν τα ποδια του να ειχαν γδαρθη απο βοτσαλα ...Τοτε θυμηθηκε την χτεσινη ταραχη του και το ονειρο ,ξανακοιταξε τα ποδια του ,οι χαρακιες ειχαν μια αλληλουχια και σχηματιζαν κατι μα δεν μπορουσε να καταλαβη τι,σαν γραμματα αναποδα και ενα σχεδιο με τρια σκελη που ξεμακρεναν απο το αρχικο.
Σηκωθηκε ,και πηγε στην τουαλετα ξεκρεμασε τον μικρο καθρεπτη και των ξαπλωσε στο πατωμα ,ηθελε να δει αν κατι αλλαζε στα παραξενα σημαδια των ποδιων του.Αιωρησε τα ποδια του τοσο οσο να φαινονται μεσα στον καθρεπτη οι χαρακιες στα πελματα...
Δεν εβγαλε κανενα συμπερασμα ,εγραψε σε ενα κομματι χαρτι τα σημαδια οπως τα εδειχνε ο καθρεπτης και αναποδα ,εβαλε το χαρτι στο σακκακι του ,και σηκωθηκε να ντυθη.
• Μου φαινεται ασχοληθηκα πολλυ με τα ονειρα,αλλα...Τι ειναι αυτες οι χαρακιες ;Και ξανασηκοσε τα ποδια του για μια τελευταια ματια,οι χαρακιες ειχαν εξαφανιστει ,και ο εστω μικρος πονος ειχε χαθη ...Παραξενο...Θα ορκιζομουν οτι ειχα χαρακιες στα ποδια,σαν να περπατησα επανω σε βοτσαλα,μα τι στο διαολο..
Εγειρε στο πλαι του και πηρε το σακακι του ψαχνωντας τις τσεπες ,τα ακροδαχτυλα ακουμπουσαν ενα κομματι χαρτι,και τα ματια του συναμα κοιτουσαν τον μικρο καθρεπτη στο πατωμα του δωματιου.Τα χερια του ξετυλιξαν το χαρτι και διεκρινε καποια σημαδια ασυναρτητα γραμμενα.
Μα πως;
Τι τρελλα πραγματα ειναι αυτα;
Ντυθηκε ,και βγηκε απο το σπιτη ,το σπιτη ηταν στην ακρη του μικρου ορμου ,και ξεμακρο απο τα υπολοιπα σπιτια,πλησιασε στον καφενε ,δυο τρεις γνωριμοι των καλημερισαν...
• Καλημερα,ειπε και εκανε νευμα σε εναν μουστακοφωρο μεσηλικα .Ενα διπλο Ελληνικο μετριο,ειπε.Και ο καφετσης με το μουστακι ,επανελαβε δυο φωρες – Εγινεε..
Με σκυθροπο προσωπο και πολλα ερωτηματα στο νου περιμενε των καφε του.(Δυο σαρανταρηδες στο διπλανο τραπεζι ,ψαραδες,με τα χαρακτηριστικα μαυρα καπελλα των ναυτικων μιλουσαν βροντοφωνα..)
• Αυτο που σου λεω... - Αν δεν κανουμε ανεμοταφι ,εγω δεν βγαινω στο πελαγο!
• Που να βρης τωρα,κανα παλιο ,να ξερη την τελετη...
• Εγω λεω ,απλα να περιμενουμε να πεση ο καιρος...(Στο ακουσμα αυτων που λεγανε οι συντοπιτες του ,δεν αντεξε και μιλησε ,αλλωστε τα ανεμοταφι ,τοχε σκεφτει κι αυτος!)
• Ε..καπετανεοι ,τι λετε ; (και χωρις να το πολυσκεφτει ,πλησιασε το τραπεζι τους)
• Γεια σου ρε ,Νικολα! -Ελα ,ελα κοπιασε.. -Να λεμε για τους αεριδες ,τρεις μερες τωρα και δεν επεσαν ,και ο Γιωργης αναφερε την παραδοση ,ξερεις μωρε τα ανεμοταφι...
• Γεια σας και παλι , -Τι κανεις Δημητρο; - Τι κανεις Γιωργη;
• Ακουσα την κουβεντα και ειπα να κανουμε λιγο μουχαμπετι* ,αφου μαλλον δεν εχει μεροκαματο σημερα.(Ο Ανεμος εξω αντι να μειωθει ειχε δυναμοση,λες και καποιος ειχε ανοιξη τους ασκους του Αιολου**.Ενας ανεμος παραξενος χωρις ο καιρος να δειχνη πως επικρατουν κακες καιρικες συνθηκες ,λες και ηθελε να κρατησει των κοσμο στην στερια,να γινουν ολα,οπως πρεπει...
Ο καφετζης με τα αυτια τεντωμενα πλησιασε με των μπακιρενιο*** δισκο στο χερι ,το τραπεζι και αποθεσε μια κουπα με των καφε και ενα ποτηρη νερο.
Σαν θελετε,μπορω να σας πω πολλα για τα ανεμοταφια ,τα ξερω ,τα ξερω σας λεω!(Η ομυγυρη δεν σαστισε με τα λογια του καφετζη ο μπαρμπα μητσος ηταν γνωστος ξερολας,μονο απο ευγενια δεν των εδιωξαν ,λογο του μεγαλου της ηλικιας και απο περιεργια μπας και γνωριζε τελικα κατι σχετικο τον καθησαν στο τραπεζι)Οι καρεκλες μαζευτηκαν και αλλη μια προστεθηκε στο τραπεζι.
- Λοιπον λεγε, ειπε ο Γιωργης που προτοξεκινησε την κουβεντα.(Περνωντας υφος πονηρο,και κοιτωντας σαν μην τον κοιτα κανεις,λες και φυλουσε το μεγαλυτερο μυστικο του κοσμου ,ο μπαρμπα μητσος ξεκινησε.)
Το νησι μας ,εχει πολλες παραδοσεις και πολλα μυστικα,και μην γελας Δημητρο ,σαν σου πω εγω ιστοριες ,το ματι σου θα κανει κανα μηνα να κλειση...
Ενταξη ,ενταξη απολογηθηκε ο Δημητρος,απλα μου φανηκε λιγω αστειο το ολο σκηνικο.
Λοιπον,θα μας πεις τωρα η οχι,(ξαναμιλησε ο Δημητρος).Ο καφετζης ριχνωντας ξανα μια γρηγορη ματια στα περιξ που λενε ,πλησιασε λιγο πιο κοντα και με αναλογο χρωμα στην φωνη του ,ξεκινησε.Το νησι μας οπως θα εχετε καταλαβη ,φαινεται να διαθετει μια περιεργη ατμοσφαιρα,η οποια το κανει ξεχωριστο.Το χαρακτηριστικο της Ικαριας ειναι οτι ειναι ενα νησι,στο οποιο μια μυστηριωδης παραδοση φαινεται να ειναι ακομα ζωντανη.(Ο Μπαρμπα μητσος,απλωσε το χερι και πηρε το ποτηρι με το νερο και τραβηξε δυο μεγαλες γουλιες ,σαν να στεγνωσε το στομα του,πριν καλα αρχισει.Οι συνδαιτημονες ομοτραπεζοι ψαραδες,μαζι και ο Νικολας ειχαν συγκεντρωθη στα λογια του καφετζη ,και με φοντο των αγερα που λυσομανουσε ,δεν υπηρχε αλλος ηχος που να ταραξη την συζητηση,αλλωστε ο καιρος ηταν απαγορευτικος και οι περισσοτεροι κατοικοι του χωριου δεν θα ξεμυτουσαν ουτε εξω απ τα σπιτια τους.Ετσι με αυτα και μ αυτα ο μπαρμπα μητσος συνεχισε...)
Στην δουλεια μου ,στο καφενειο εχω ακουσει,και εχω δη πολλα,πολλοι περαστικοι ψαραδες και οχι μονο απ αλλα χωρια βρεθηκαν στο χωριο μας για διαφωρους λογους και εντελως (συπτωματικα) ακουσα πολλες απο τις συζητησεις τους ολα αυτα τα χρονια ακομα και σημερα.
Στην Μεσαρια**** ,καποτε στο δασος πριν καμια δεκαρια χρονια δυο φιλοι που και αυτοι ειχαν ακουσει ,ιστοριες για τους αερηδες,μπηκαν στο δασος με ενα τζιπ μια νυχτα για να διαπιστωσουν τα παραξενα φαινομενα τ ανεμου,οταν το τζιπ τους σταματησε λες και κοπηκε το ρευμα ,προσπαθησαν να το βαλουν μπρος μα τιποτες...
Οταν ανοιξαν το καπο για να τσεκαρουν αν ολα λειτουργουσαν σωστα,ενα συγκριο τους διαπερασε ,ειχαν νιωσει να απειλουνται,λες και το δασος ειχε ζωντανεψη ολογυρα τους και καποια παρουσια τους παρατηρουσε...( ο Νικολας και ο Δημητρος μαζι με των Γιωργη ,αναψανε τσιγαρο..)
Ξαφνου ενας τρελος ανεμος εκανε την παρουσια του ,ηταν σαν να φυσουσε απο παντου!(Τα ματια του Νικολα ,αστραψαν ,κατι αναλογο του ειχε συμβη στον υπνο του).
Αναμεσα στα δεντρα σκοτεινες σκιες που φερναν μ ανθρωπους πλησιαζαν κυκλονωντας τους.Ενας απο τους δυο φιλους μεσα στην ταραχη του αναψε ενα τσιγαρο .Με το αναμα του τσιγαρου ,παρατηρησαν πως οι σκιες κοντοστεκονταν ,σαν το λιγοστο εκεινο φως να τους κρατουσε σε αποσταση.Οι δυο σαν το αντεληφθηκαν αυτο ,ολο το βραδυ μεχρι το φως της ημερας να ξεμιτιση αναβαν το να τσιγαρο πισ απ τα αλλο ,ωσπου οι σκιες χαθηκαν.(Τα τσιγαρα και των τριων ψαραδων οπως τ αναψανε ετσι και καηκανε,καθως ο καφετσηςδιηγουνταν την ιστορια ,τζουρα δεν εκαναν,με αποτελεσμα τα τσιγαρα να σβησουν.)Αφου ξαναναψαν νεα τσιγαρα ,δεν καναν καμια κινηση μη τυχον σταματησουν το καφετζη απο την αφηγηση..
Αλλη παλι φωρα στο δασος,στο Γλαρεδο*,μια φωτεινη μπαλα συνοδια ανεμων βγηκε απ το δασος και επιτεθηκε σε ανθρωπους και αυτοκινητα κανωντας πολλες ζημιες και τραυματιζοντας πολλους...Για να μην αναφερω τα σκοτομενα ζωα που βρισκουμαι συνεχως στο νησι..Τωρα ,παλι θυμηθηκα και τον ναο της Αρτεμις εκει στην Νας** ,στα ερειπια που πολλοι ψαραδες νυχτερινες ωρες ,εχουν δει να πυρονουν οι αρχαιες οι κολωνες και μυστηριοδεις φωτιες απο την ακτη να αναβουν και να σβηνουν,ασε το αλλο...
Ποιο αλλο; (και ενας κρυος ιδρωτας αρχισε να λουζει το μετωπο του Νικολα ,συνηδητοποιωντας οτι το χτεσινο ονειρο ,αρχιζει να ζωντανευει στο ακουσμα της αφηγησης του καφετζη)
Ποιο αλλο ; -Πες μου σε παρακαλω ...
Να ,λενε ,δηλαδη,εχω δεν το εχω δει με τα ματια μου ,οτι πολλες φωρες εχουνε δει μια λευκοντημενη γυναικα να τους κανει νευματα...Αλλοι λενε πως ειναι η θεα ,αλλοι πως καποια νεραιδα της Θαλασσας στελνη μυνηματα στους θαλασσινους.(Ο Δημητρος και ο Γιωργης ,πεταξαν στο τραπεζι απο ενα 2ευρω και σηκωθηκαν,φανηκαν να μην πιστευουν λεξη ,η ετσι να θελανε να δειξουν..
Αντε γεια,παμε στα σπιτια μας πρωτου μας στοιχειωσει ο μπαρμπα μητσος,και αρχισανε τα χαχανα καθως απομακρινοτανε...
Αμ δεν φταιει κανεις αλλος,κεραταδες εγω φταιω π ανηγω την ψυχη μου σ εσας!(Και εκανε να σηκωθη απο το τραπεζι.Ο Μπαρμπας μητσος δεν ειχε δει την αντιδραση του Νικολα που με γουρλωμενα τα ματια ,θυμοταν τα χτεσινοβραδυνα συμβαντα.)Το χερι του Νικολα απλωθηκε στο χερι του καφετση που του επιασε με δυναμη το χερι...Σε παρακαλω μπαρμπα μητσο ,μην τους συνεριζεσαι*** μον ,κατσε λιγο που θελω να σε ρωτησω μερικα πραματα.Να κατσω γιε μου,μονο μην με κανεις χαβαλε, γιαντα**** σου φερνω το νερο στα μουτρα!
Οχι μπαρμπα,οχι ...
Κοιτα μην αρπαχτης ,ηθελα να σε ρωτησω αυτα που λες ,τα πιστευεις ;
AAA! Μαλον και εσυ εισαι ιδιος με δαυτους,αιντε στο γερο διαολο και συ σαν δεν με πιστευεις!
Συγχωρα με ,μα σαν ακουσεις και τα δικα μου,θα με καταλαβης...
Αιντε να δουμε...
Χθες που επεσα για υπνο ειδα τα ιδια που αναφερες με μονη διαφωρα οτι μολις ειδα την γυναικα,την λευκοφωρημενη ,αυτη φεγγοβολησε και λιποθυμησα και ξυπνησα,και σε πληροφωρο οτι πρωτη φωρα ακουω την ιστορια αυτη ,στ ορκιζομαι στη Θαλασσα που με τρεφει.(Ο Καφετσης ετριψε το μουστακι του ,και συλλογιστικε καμια δεκαρια δευτερολεπτα ,υστερα γυρισε και ειπε στον Νικολα ...)
Τωρα με την σειρα μου να σε ρωτησω εγω,μπας και εσυ με δουλευεις ;(Tοτε ο Νικολας ,εβγαλε ενα κομματι χαρτι και το ξεδιπλοσε στο τραπεζι...)
Τι ειναι τουτο;
Δεν μ αφησες μπαρμπα μητσο να στα πω ολα,κοιτα το χαρτι το βλεπεις ;
Το βλεπω,οπως και βλεπω και κατι καρικατουρες* γραμενες επανω.Αυτα που βλέπεις που εγω εγραψα στο χαρτι ,μετα το ονειρο ειναι οι χαρακιες σαν γραμματα που εμφανιστηκαν στα ποδια απο κατω .Μοιαζει σαν γδαρσιματα,σαν συρσιμο** Νικολα!
Ναι και το πιο παραξενο ειναι τωρα δεν τα εχω πια ,εξαφανιστηκαν μαζι με εναν πονο στα ποδια που ειχα οταν ξυπνησα.Μυστηρια πραγματα παιδι μου,κατσε να βαλω ενα τσιπουρο να πιουμε και συνεχιζεις...(Σας αητος πεταξε στην κουζινα ο μπαρμπα μητσος πηρε την μπουκαλα,εβαλε και μια χουφτα ελιες σε ενα μικρο πιατο και ξανακαθησε αφου γεμισε τα ποτηρια που εφερε μαζι.)
Αχ τι φωτια μ αναψες Νικολη μου ,κι ηθελα να τα ξεχασω τουτα τα παλαβα κι εγω .
Για πες μου μπαρμπα μητσο πως μπορω να παω εκει ,στο ναο των παλιο,των αρχαιο που λες .Κατι με τραβαει μ αυτα που γινανε...
Νικολα παρακουσες ομως και τις αλλες ιστοριες μαλλον ,οι αεριδες ειναι επικινδυνοι,για αυτο οι παλιοι τους δενανε,κουβαλανε μαζι τους πολλα κακα!
Θα παω,τ αποφασισα ,μα για να εχω το φως συντροφια μου θα παω μερα ,μον πεσμ ου προς τα που να τραβηξω ;
Τωρα η μερα δεν ειναι τοσο μεγαλη σαν το καλοκαιρι ,καλητερα να σε παω εγω και να χεις και παρεα.
Εγινε αυριο το πρωι πινουμε καφε και φευγουμε θα παρουμε μονο το δικο σου τ αμαξι γιατι το δικο μου ειναι λειψο απο φρενα.
Εγινε!(Ο Αγερας εξω λυσομανουσε και μερικα κασονια απ τις ψαροβαρκες χτυπησαν στην σιδερια της πορτας με θορυβο,ευτηχως χωρις να σπασουν τα τζαμια της πορτας, κανωντας τους συντροφους στην παραδοξοτητα να τραβηξουν το τσιπουρο μια κι εξω,γουρλονωντας τα ματια)
Ο Νικολας εκανε να πληρωση και ο καφετζης των αγριοκοιταξε.
Αιντε φυγε ,κερασμενα τα ρακια και ο καφες ,αυριο μολις γυρισουμε κερνας εσυ.
Εγινε ,καλο μεσημερη.
Αιντε στο καλο.
(Ο Νικολας πηγε στο σπιτη και εβαλε να φτιαξει κατι να φαι συλλογιζομενος των αγερα και ολα αυτα που του ειχαν συμβη,και φυσικα την αυριανη επισκεψη στο Ναο της Αρτεμιδος Της Ταυροπολιου* οπως την εγραφε ενας τουριστικος οδηγος που βρηκε στο σπιτη και ειχε παρη το καλοκαιρι . Αφου εφαγε με συντροφο τους δυνατους αερηδες και διαβασε λιγακι τον τουριστικο οδηγο,ειπε να ξεκουραστει γιατι κατι του ελεγε οτι η νυχτα θα ητανε μεγαλη...)Στο μεταξυ ο ανεμος εξω απο το σπιτη θεριεβε ,και οπως προανεφερα κανεις δεν ξεμιτιζε απο το τσαρδι** του.Σαν το βραδυ εκρυψε το φως και το περιβαλλον εξω αγριεψε κανεις δεν αντεληφθη μια μικρη πομπη που ανεβαινε το λοφο πανω απο το σπιτη του Νικολα...
Θα ταν καμια δεκαρια μεικτο γυναικες και ανδρες μαζι με ασπρα χιτονια και πραματειες στα χερια τους ανεβαιναν σαν σκιες τον λοφο και σταματησαν σε ενα τριστρατο*** που χε πετρες πολλες στοιβαγμενες η μια πανω στην αλλη.Το φεγγαρι ηταν ολογιομο και ο αερας σαν να ειχε καταλαβη τη θα γινοταν φυσουσε και ξεφυσουμε κανωντας σημαιες τα λευκα φορεματα που φορουσε η πομπη .Ενας βομβος σαν προσευχη ,σαν δεηση απομακρη αχνοακουγονταν και ο μπροσταρης εβγαλε απο ενα τυλιγμενο κοκκινο πανι ,ενα πετρινο μαυρο μικρο ταυρο με κερατα χρυσα ,μια χουφτα φυλλα Ιτιας και ενα μαχαιρι.Μια γυναικα εριξε κρασι και μελι στα τεσσερα σημεια του οριζοντα μονολογοντας μια ακαταληπτη προσευχη.Υστερα μια σταμνα σηκωθηκε στον νυχτερινο ουρανο ,οταν η πομπη ανεβαζε τους τονους τις δεησης**** και μια αποκοσμη με μετρο ομως ψαλμοδια δυναμωνε οσπου μια φωτεινη μπαλα εκανε την εμφανιση της περα απο το δασος τρεχοντας με ανυπολογιστη ταχυτητα ,περνωντας αναμεσα στους ανθρωπους της πομπης .Σηκωθηκε ψηλα και χωθηκε με δυναμη μεσα στην σταμνα που με δυσκολια τωρα κρατουσε ο κατοχος της.Πηραν ενα μεγαλο φελο που ειχε βουτηχθη στο κρασι και το μελι μαζι με τα φυλλα της ιτιας και ταποσαν το αγγειο που σταματησε να παλετε.Εντωμεταξυ οι ανεμοι σωπασαν ,σαν καποιος να χε κλειση εναν αορατο διακοπτη.Η τελετη ηταν στη μεση της ,ενα μικρο παιδι ντυμενο στα λευκα εβαλε την σταμνα στο χωμα προσεκτικα και αρχισε να στοιβαζει με συνεση απανω της λιθους πολλους μεχρι που το κρυψε,υστερα σαν η σταμνα δεν φαινονταν πλησιασαν ολοι και εβαζαν πετρες πανω στο σωρο που ειχε φτιαχθη απ το μικρο παιδι.αφου βαλαν τοσες οσες το υψος του μικρου αγοριου ,ξεκινησαν την κατεβασια τους.Ο μπροσταρης τυλιξε το αγαλματακι μαζι με το μαχαιρι και τα φυλλα στο κοκκινο πανι και τα βαλε παραμασχαλα και ξεκινησαν για το χωριο.Η Τελετη του ανεμοταφιου ειχε για ακομη μια φωρα συντελεστη.Διαφορα νυχτοπουλια καναν την εμφανιση τους και δειλα,δειλα καποια πουλια τσιτσιριζαν μεσα στην νυχτα.
Το πρωινο βρηκε παλι των Νικολα ιδρωμενο ,και σκεφτηκο καθως το ιδιο ονειρο τον ειχε ξαναεπισκεφτη,τα ποδια του παλι ενιωσαν των οξυ μικρο πονο και ακολουθωντας την ιδια διαδικασια ειδε παλι τις χαρακιες στα ποδια.Σαν να το ξερε σε λιγο κι ο πονος και η χαρακιες εδωσαν τελος στο μικρο μαρτυριο .Κατι δεν ηταν το ιδιο με την προυγουμενη φωρα ομως ,κατι αλλα τι;
Αφου σηκωθηκε και ντυθηκε συνηδητοποιησε οτι δεν ακουγε πλεον τους ανεμους να λυσομανουν και ανοιξε στα γρηγορα το παραθυρι το σπιτιου .Οντως απο την ανεμοθυελα ειχαμε περασει στην απνοια ,φυλλο δεν κουνιοταν και η Θαλασσα να την πιεις στο ποτηρι.Το μυαλο του κατευθειαν πηγε στην βαρκα του και στο μεροκαματο ,επρεπε να βγη για ψαρεμα.Μια μικρη αμνησια,τον εκανε να ξεχαση το ραντεβου του με των καφετζη εως οτου η πορτα χτυπησε .
Νικολα,Νικολα εισαι μεσα ;
Ακομα κοιμασε ;
Σαν να εφαγε χαστουκι οι πληροφωριες ξαναρθαν στο νου του και ανοιξε την πορτα.(Αντικρισε των μπαρμπα μητσο ,με ενα χαμογελο ισαμε τα αυτια ,να του φωναζει:
Εχω νεα να σου πω,εχθες που εφυγες γινανε διαφωρα,αλλα τι καθομαστε παμε στο ναο σημερα ειναι ευκαιρια.
Βλεπεις κοπασαν κι οι ανεμοι...
Αν δεν γνωριζα οτι δεν υπαρχουν πια οι εκλεκτοι να κανουν Ανεμοταφια,θα περνα ορκο οτι εχθες τους ...τους ονειρευτηκα.
(Ο Νικολας ξεχασε την βαρκα και θυμηθηκε αλλα ,μπηκαν στ αμαξι ,ενα μικρο σερβικο τζιπακι και ξεκινησαν την διαδρομη...)
Εχθες σαν εφυγες ,Νικολα,Ξεχασες το χαρτακι με τις χαρακιες,μα αυτα ντε που σχεδιασες .Και καθως συμμαζευα το βρηκα ,τ ακουμπησα σε ενα διπλανο τραπεζι ωσπου να μαζεψω τα ποτηρια απ το τραπεζι .Καθως μπηκα στην κουζινα και ξεφωρτονα των δισκο ακουσα την πορτα να ανηγει,σκεφτηκα ο αερας θα ναι και κινησα να την κλεισω.Τοτε ,μπρος στα ματια μου ειδα μια γυναικα .Στην αρχη αγριευτικα ,μα αυτα που ειπαμε μα επειτα ειπα κατσε ρε Μητσο μερα μεσημερη ουτε ξωτικα,ουτε φαντασματα ουτε Νεραιδες σουλατσαρουν και κυριως μεσ τα καφενεια. Αλλωστε η κοπελλα δεν φαινοταν να ναι απο δω ,σαν τουριστρια μου φανηκε ,και ετσι την αντιμετοπισα.
Καλημερα της λεω τη καλημερα καλο μεσημερη κοπελλα μου πως απ τα μερη μας ;
H Γυναικα μου ανταπωδωσε το καλημερα και μου εξηγησε οτι ηταν αρχαιολογος και οτι ειχε ερθει πριν 4 μερες στο νησι αλλα λογο των αεριδων δεν ειχε πλοιο να γυρισει στην Αθηνα και ειπε να το ριξη στις βολτες.Ε,τωτε την καθησα σαν φιλοξενος που ειμαι στο τραπεζακι διπλα απο αυτο που καθομασταν και της ειπα να περιμενει να την φτιαξω κατι να φαει η κατι να πιει.Δεν ηθελε φαγητο,μονο ενα ποτηρι νερο μου ζητησε και λιγο να ξαποσταση.
Ωσπου να τις φερω το νερο ειδα να κρατα στο χερι το χαρτι και ευγενικα με ρωτησε τι ναι αυτο.Εγω βεβαια δεν τις ειπα τι ειναι ,αλλα απλα ειπα οτι καποιος χωριανος το επαιζε εξυπνος οτι ειναι γραμματα και οτι εγω ειμαι αγραμματος και δεν ξερω να το διαβασω.Παλι εγω βεβαια ,παραδεχθηκα οτι ειμαι αγραμματος αλλα ενα δημοτικο το εβγαλα και οτι τα Ελληνικα τα ξερω να τα ξεχωριζω .Τοτε η κοπελα μ ειπε οτι δεν ειμαι αγραμματος απλα οτι ο φιλος σου σωστα σου λεει οτι γραμματα και Ελληνικα ειναι αλλα οχι τωρινα!
Δηλαδη ; της λεω και παραλιγο να με φυγη η μασελα απο το ανοικτο μου στομα.
Ειναι Γραμμικη γραφη* παλια οσω ο τοπος μας και καποτε ηταν μια γραφη ενεργη σαν την σημερινη.(Αφου εκατσα για να μην πεσω κατω σαν σακι με πατατες την ρωτησα).
Και δε με λες κοπελιαμ ,τι γραφη τουτο το ρημαδι;
Σ Τ Α Γ Υ Ρ Α !
Α! δηλαδης τιποτα
Οχι ,οχι ΣΤΑΓΥΡΑ ειναι περιοχη ,ουσιαστικα μια αρχαια πολη της Μακεδονιας,γνωριζετε που ειναι η Χαλκιδικη;
Mπιτ κατα μπιτ* ,τις λεω ,το μονο που ξερω ειναι οτι ειναι πολλυ μακρυα καπου στην Βορειο Ελλαδα!Ακριβως ,τελος παντων εγω πρεπει να πηγαινω ευχαριστω για το νερακι...(Οσο ελεγε αυτα ο μπαρμπα μητσος ο Νικολας ειχε πετρωσει μ αυτα που ακουγε,και σκεφτηκε οτι τιποτα απο οτι ειχε γινει τις τελευταιες ημερες δεν ηταν τυχαιο ,κατι η καποιος του αποκαλυπται κατι και επρεπε να βρη τον μιτο της αριαδνης στην υποθεση του.)Αφου ανασυγκροτησε τις σκεψεις του ο Νικολας ρωτησε τον καφετζη :
Και δε μου λες, πως την ειπες την κοπελα κυρ Μητσο;
Δεν την ειπα ,τωρα θα σου πω, αφου πρωτα θημηθω ,παντος αυτο που με τρελανε ηταν πως νερο μου ζητησε και νερο τελικα δεν ηπιε,ασε που μετα σκεφτηκα πως εφυγε αφου δεν ειδα αμαξι να φευγη...
Α! Τωρα θυμηθηκα την λεγανε Τασια ,Τασια Μεραιφα**
Τελος παντων ,ξερεις των δρομο η θα πεσουμε σε κανα γκρεμι;
A,Νικολα περιμενε εχω κατι χρονια να ρθω ,λοιπων ...
Τραβα το δρομο για Περδικι*** κι απο κει το δρομο για Ευδηλο*** ειναι λιγο μακρυα αλλα εχουμε ωρα ,ασε που και ο καιρος βοηθαει,λοιπον μολις φτασουμε εκει συνεχιζουμε για Γιαλισκαρι*** ισα και μετα απο λιγα χιλιομετρα θα δουμε ταμπελα που βαλανε και γραφη Ταυρο.....κατι τετοιο απο εκει μας οδηγη το μονοπατι.Σε λιγη ωρα ειχαμε φταση σχεδον στην αλλη ακρη του νησιου ,μετα το Γιαλισκαρι ειδαμε τις ταμπελες ...
ΤΑΥΡΟΠΟΛΙΟΝ ! (Ιερο της Αρτεμιδος) (ο δρομος ας πουμε οτι ειναι δρομος, ηταν κατεστραμενος απο τις τελευταιες βροχες και αποφασισαμε να περπατησουμε ,ετσι σιγα σιγα φτασαμε στον αρχαιολογικο χωρο οπου περαν απο κατι γκρεμισμενες κολονες δεν υπηρχε τιποτε.Διπλα στην Θαλλασσα εκει που εκβαλη ο ποταμος Χαλαρης**** στα γκρεμνα στα αριστερα ανταμωσαμε το Ιερο.)Σκαρφαλωσα στα αποτομα τα βραχια και περασα ,εκανα νευμα των μπαρμπα μητσο και αυτος φωναξε οτι θα με περιμενε στ αμαξι.Ετσι εμεινα μονος και καθισα σε ενα απομειναρι κολονας.(Απεναντι σε κοντινη αποσταση ειδα κατι να κινηται μια μαυρη φιγουρα κινουσε τους θαμνους και κλαγμος σαν κατι να χτυπα και να σπα τις πετρες ακουγονταν.)
Τοτε των ειδα ...
Ενας μεγαλος μαυρος ταυρος με κερατα γυρτα που γυαλιζαν στον ηλιο και φανταζαν χρυσα με κοιτουσε ισα στα ματια..(Δεν προφτασα να σκεφτω πολλα ,γιατι νομισα οτι ζουσα κατι υπερβατικο ,ο ταυρος με πλησιασε τοσο που νομιζα οτι με μια του κινηση θα με πετουσε στην θαλασσα ).
Αταραχος συνεχιζε να με κοιτα στα ματια ...
Τα ματια αυτα τα ματια ειχαν κατι που στροβιλιζε το κεφαλι μου ,το μερος χαθηκε απο γυρω μου και ειδα τον ναο στην προτερη αρχαια του μεγαλοπρεπεια ,λιβανια καιγανε σεχρυσους τριποδες* και νεαρες κοπελες με χλαμυδες και ομορφους χιτωνες μπαινοβγαινανεαπο το ιερο ,καθως κοσμος πολλυς ερχοτανε ικετης** στο ναο. Ψαφνου η εικονα αλλαξε και ο ταυρος ξαναφανηκε μονο που στα αριστερα του μια ψηλη κοπελλα εμφανιστηκε ,κατι μεσα μου ,μου ελεγε οτι ειναι η θεα Αρτεμη που ηρθε να μου λυσει τις αποριες .Ριγος και φοβος με κυριεψε,η γυναικα απλωσε το χερι της και επιασε το δικο μου,μια δινη με συνεπηρε και ειδα παιδια πολλα παιδια να ειναι στην εξοχη .Τα παιδια αυτα δεν ηταν συνηθισμενα ειχαν κατι εξοκοσμο κατι θεεικο,περαν της φυσικης ομορφιας τους οπου πηγαιναν ανθιζαν λουλουδια και ο ουρανος αλλαζε χρωματα.Καποιος θορυβος τα φοβησε και τα παιδια κρυφτηκαν στα δεντρα .Φανηκαν ανθρωποι ,ανθρωποι με μαυρα η μηπως δεν ειταν ανθρωποι τα προσωπα τους εμοιαζαν με σαυρες και χτενιζαν την περιοχη.Ναι,ναι ,ψαχναν τα παιδια,τους βλεπω πλησιαζουν ,πρεπει να τα ειδοποιησω ,νιωθο υπευθηνος για αυτα και κυριως για εκεινο που καθοταν ορθιο χωρις να κρυβεται .Φυλαξου ,φυλαξου μικρη ,ερχονται...
Νιωθο το χερι μου ελευθερο και βλεπω τα παντα απο ψηλα ,τωρα βρισκομαι διπλα στο κοριτσακι .Την πιανω απο το χερι και την τραβω στον ουρανο ,μολις που προφτασα ,ειχαν πλησιαση πολλυ .Μα να βλεπω κι αλλους σαν και μενα που ερχονται απο ολες τις μεριες 1,2,3-11 και εγω 12 Κανουν το ιδιο που κανα και γω περνουν τα παιδια στον ουρανο,τα σωζουν...
Οοοο ποσο χαρουμενος νιωθο για αυτηνα την εξελιξη .Πισω στον ομορφο καμπο εκει που προτοειδα τα παιδια ,μαυρες φιγουρες μοιαζουν να τρεχουν απο κατω μας ,μας ακολουθουν,ακολουθουν τα παιδια ,μα δεν μπορουν να μας φτασουν ...ελπιζω!Το κοριτσι που χω στα χερια μου δεν δειχνη φοβο,τα ματια της σαν μικροι ηλιοι ,με κοιταζουν και με καινε ...
Σε περιμενα μου ειπε ...!
Το οραμα αλλαζη και ξαναβλεπω των ταυρο με την θεα ...
Μου μιλα τηλεπαθητικα*** και μου μαθαινη πραγματα και γεγονοτα που δεν γνωριζα ,νιωθο δυνατος ,πολλυ δυνατος και αφοβος .Νιωθο καποιον να με σκουντα ...
Νικολα ,Νικολα ... - Εισαι καλα ;
Που εισουνα ;
Eφαγα των κοσμο να σε βρω ,και τωρα σε βρισκω εκει που εψαξα στην αρχη ,μα τι στο διατανο σου συνεβη;(Σαν να ελειπα παντα απ την ζωη ,απο αυτον των κοσμο που ζω ,παραμιλουσα οπως μου ειπε ο καφετζης για Ταυρους,παιδια,και σαυρες για αρκετη ωρα ωσοτου συνηλθα και ηθελα να μαθω τι μου ειχε συμβη .)Ο μπαρμπα μητσος με φωρτοσε στο αμαξι και με γυρισε πισω στο σπιτη.Σαν γυρισαμε με εβαλε στο κρεβατι και επεσα σε ενα βαθυ λυθαργο οπου σε κατασταση μεταξυ υπνου και ξυπνιου εβλεπα οπτασιες απο ζωα και ανθρωπους καθως και μια μπλε δινη να με κουναει ολοκληρο .
Ενιωθα σαν να ειμαι μπαταρια και να με γεμιζουν ...
Η δινη αυτη η μπλε δινη με ξεκουραζε παρολο που ετρεμα ,ηταν μια εναλακτικη κατασταση ειχα μπει στο συνπαν και φωρτονα πληροφωριες ...
*Ποτε ο Νικολας δεν ανεφερε τα συμβαντα , Τις επομενες εβδομαδες μονο πηγαινε και ερχοταν στο ψαρεμα χωρις να μιλα σε κανενα ,ωσπου μια μερα πηρε το πλοιο της γραμης και εφυγε ...
Εκτοτε κανεις δεν ειδε των Νικολα στο νησι,κι ουτε μαθευτηκαν ποτε νεα του...
Μονο ο μπαρμα μητσος θυμαται τι συνεβει μα των εχει ορκισει η θεα ποτε να μην μιλησει!
Σεπτεμβρης 2009
Απο το ονειρο στον εφιαλτη...
Τα ματια κλεινουν ,ενα χερι τραβα τα σκεπασματα,και ενας βρογχος κουρασης βγαινη σαν ηχος που κυκλονη το σκοτεινο δωματιο...
Ο υπνος σαν μικρος θανατος τραβα τα πεπλα του πραγματικου και ανοιγη πυλες στο μυαλο του κουρασμενου ψαρα .Οι τελευταιες σκεψεις πριν των αγγιξουν τα κυματα (rem)* αφορουσαν την αυριανη ημερα ,οι πληροφωριες που ειχε ηταν οτι ο καιρος θα χαλουσε ,μα επρεπε να βγη το μεροκαματο ,ενα μεροκαματο μεσα στον κινδυνο σαν χαλουσε ο καιρος,η λυση ,ισως ενα ανεμοταφιο**...
Σαν πουλι που λευτερονεται απο το κλουβι της πραγματικοτητας ,ξεχυθηκε η ηρεμια στο κορμι του και τα χερια πεσανε διπλα του αποσβολομενα απο την κουραση .Χωρις σκεψεις πια το πνευμα κανει αυτο που πρεπει να κανει,καλη των φτεροτο των ονειρο*** των αδελφο του υπνου και ξεκινα η ονειρικη διαδικασια...(η Θαλασσα αγριεμενει και το σκαρι παραδερνει στα κυματα ο ανεμος φυσα παραλογος προς ολες τις κατευθηνσεις ,ειναι νυχτα και η στερια ισα που διακρινεται,παρολο που δεν ειχε απομακρυνθη και πολλυ...Ξαφνου φωτιες,πολλες φωτιες φανερωνουν την ακτογραμη που πριν δεν του ηταν ορατη ,ενας βοριος ανεμος κανει τους αλλους να σωπασουν και σπρωχνει την ψαροβαρκα με ορμη προς την ακτη.Αποβιβαζομενος γυρνα να τραβηξη την βαρκα και σαν ξαναγυρνα οι φωτιες ηταν αφαντες ,ο ανεμος κοπασε μον ενα συγκριο διαπερασε το κορμι του .
Μια λευκοντυμενη φιγουρα σαν γυναικια μορφη κανει την εμφανιση της και με περιεργες κινησεις με τα χερια τον <<Προσκαλη >> να πλησιασει ...
Σε μια κατασταση ημι-υπνωσης νοερα ακολουθη την φιγουρα η οποια εκδηλονη μια υπερ-φυσικη φωτεινοτητα ,τα ματια πονανε,και πεφτει λιποθυμος,καθως πεφτη ,το ονειρο διακοπτεται και η ταραχη ξυπνα των ανθρωπο απο το παραξενο ονειρο...)Ενω η ταραχη του ειναι μεγαλη ,κατι μεσα του των τραβα να δει την συνεχεια του ονειρου, υπακουει σ αυτο και στην εξαντληση του και ο υπνος ξαναπερνη των ελεγχο...Το ονειρο δεν συνεχιζεται μονο δινει την σκυταλη στην νεκρη ζωνη του χρονου και οι ωρες περνου ν .Γυρω στο χαραμα τα ματια τρεμοπαιζουν και παλεβουν να ανοιξουν ,το πνευμα ακομα του ψαρα κανει αναδρομη στο ονειρο που του αφησε τωσες ερωτησεις ,οταν ενας πονος αμυδρος στα κατω ακρα του ,βαζει σε εγρηγορση το σωμα και ξυπνα .Τα ποδια του ,τα ποδια του εχουν εναν μικρο συνεχη πονο ,ξεσπεπαζετε και καθιστος στο κρεβατι πιανη το ενα του ποδι για να το δει...
Στο πελμα και του ενος και του αλλου του ποδιου παραξενες χαρακιες ειχαν εμφανιστει ,σαν τα ποδια του να ειχαν γδαρθη απο βοτσαλα ...Τοτε θυμηθηκε την χτεσινη ταραχη του και το ονειρο ,ξανακοιταξε τα ποδια του ,οι χαρακιες ειχαν μια αλληλουχια και σχηματιζαν κατι μα δεν μπορουσε να καταλαβη τι,σαν γραμματα αναποδα και ενα σχεδιο με τρια σκελη που ξεμακρεναν απο το αρχικο.
Σηκωθηκε ,και πηγε στην τουαλετα ξεκρεμασε τον μικρο καθρεπτη και των ξαπλωσε στο πατωμα ,ηθελε να δει αν κατι αλλαζε στα παραξενα σημαδια των ποδιων του.Αιωρησε τα ποδια του τοσο οσο να φαινονται μεσα στον καθρεπτη οι χαρακιες στα πελματα...
Δεν εβγαλε κανενα συμπερασμα ,εγραψε σε ενα κομματι χαρτι τα σημαδια οπως τα εδειχνε ο καθρεπτης και αναποδα ,εβαλε το χαρτι στο σακκακι του ,και σηκωθηκε να ντυθη.
• Μου φαινεται ασχοληθηκα πολλυ με τα ονειρα,αλλα...Τι ειναι αυτες οι χαρακιες ;Και ξανασηκοσε τα ποδια του για μια τελευταια ματια,οι χαρακιες ειχαν εξαφανιστει ,και ο εστω μικρος πονος ειχε χαθη ...Παραξενο...Θα ορκιζομουν οτι ειχα χαρακιες στα ποδια,σαν να περπατησα επανω σε βοτσαλα,μα τι στο διαολο..
Εγειρε στο πλαι του και πηρε το σακακι του ψαχνωντας τις τσεπες ,τα ακροδαχτυλα ακουμπουσαν ενα κομματι χαρτι,και τα ματια του συναμα κοιτουσαν τον μικρο καθρεπτη στο πατωμα του δωματιου.Τα χερια του ξετυλιξαν το χαρτι και διεκρινε καποια σημαδια ασυναρτητα γραμμενα.
Μα πως;
Τι τρελλα πραγματα ειναι αυτα;
Ντυθηκε ,και βγηκε απο το σπιτη ,το σπιτη ηταν στην ακρη του μικρου ορμου ,και ξεμακρο απο τα υπολοιπα σπιτια,πλησιασε στον καφενε ,δυο τρεις γνωριμοι των καλημερισαν...
• Καλημερα,ειπε και εκανε νευμα σε εναν μουστακοφωρο μεσηλικα .Ενα διπλο Ελληνικο μετριο,ειπε.Και ο καφετσης με το μουστακι ,επανελαβε δυο φωρες – Εγινεε..
Με σκυθροπο προσωπο και πολλα ερωτηματα στο νου περιμενε των καφε του.(Δυο σαρανταρηδες στο διπλανο τραπεζι ,ψαραδες,με τα χαρακτηριστικα μαυρα καπελλα των ναυτικων μιλουσαν βροντοφωνα..)
• Αυτο που σου λεω... - Αν δεν κανουμε ανεμοταφι ,εγω δεν βγαινω στο πελαγο!
• Που να βρης τωρα,κανα παλιο ,να ξερη την τελετη...
• Εγω λεω ,απλα να περιμενουμε να πεση ο καιρος...(Στο ακουσμα αυτων που λεγανε οι συντοπιτες του ,δεν αντεξε και μιλησε ,αλλωστε τα ανεμοταφι ,τοχε σκεφτει κι αυτος!)
• Ε..καπετανεοι ,τι λετε ; (και χωρις να το πολυσκεφτει ,πλησιασε το τραπεζι τους)
• Γεια σου ρε ,Νικολα! -Ελα ,ελα κοπιασε.. -Να λεμε για τους αεριδες ,τρεις μερες τωρα και δεν επεσαν ,και ο Γιωργης αναφερε την παραδοση ,ξερεις μωρε τα ανεμοταφι...
• Γεια σας και παλι , -Τι κανεις Δημητρο; - Τι κανεις Γιωργη;
• Ακουσα την κουβεντα και ειπα να κανουμε λιγο μουχαμπετι* ,αφου μαλλον δεν εχει μεροκαματο σημερα.(Ο Ανεμος εξω αντι να μειωθει ειχε δυναμοση,λες και καποιος ειχε ανοιξη τους ασκους του Αιολου**.Ενας ανεμος παραξενος χωρις ο καιρος να δειχνη πως επικρατουν κακες καιρικες συνθηκες ,λες και ηθελε να κρατησει των κοσμο στην στερια,να γινουν ολα,οπως πρεπει...
Ο καφετζης με τα αυτια τεντωμενα πλησιασε με των μπακιρενιο*** δισκο στο χερι ,το τραπεζι και αποθεσε μια κουπα με των καφε και ενα ποτηρη νερο.
Σαν θελετε,μπορω να σας πω πολλα για τα ανεμοταφια ,τα ξερω ,τα ξερω σας λεω!(Η ομυγυρη δεν σαστισε με τα λογια του καφετζη ο μπαρμπα μητσος ηταν γνωστος ξερολας,μονο απο ευγενια δεν των εδιωξαν ,λογο του μεγαλου της ηλικιας και απο περιεργια μπας και γνωριζε τελικα κατι σχετικο τον καθησαν στο τραπεζι)Οι καρεκλες μαζευτηκαν και αλλη μια προστεθηκε στο τραπεζι.
- Λοιπον λεγε, ειπε ο Γιωργης που προτοξεκινησε την κουβεντα.(Περνωντας υφος πονηρο,και κοιτωντας σαν μην τον κοιτα κανεις,λες και φυλουσε το μεγαλυτερο μυστικο του κοσμου ,ο μπαρμπα μητσος ξεκινησε.)
Το νησι μας ,εχει πολλες παραδοσεις και πολλα μυστικα,και μην γελας Δημητρο ,σαν σου πω εγω ιστοριες ,το ματι σου θα κανει κανα μηνα να κλειση...
Ενταξη ,ενταξη απολογηθηκε ο Δημητρος,απλα μου φανηκε λιγω αστειο το ολο σκηνικο.
Λοιπον,θα μας πεις τωρα η οχι,(ξαναμιλησε ο Δημητρος).Ο καφετζης ριχνωντας ξανα μια γρηγορη ματια στα περιξ που λενε ,πλησιασε λιγο πιο κοντα και με αναλογο χρωμα στην φωνη του ,ξεκινησε.Το νησι μας οπως θα εχετε καταλαβη ,φαινεται να διαθετει μια περιεργη ατμοσφαιρα,η οποια το κανει ξεχωριστο.Το χαρακτηριστικο της Ικαριας ειναι οτι ειναι ενα νησι,στο οποιο μια μυστηριωδης παραδοση φαινεται να ειναι ακομα ζωντανη.(Ο Μπαρμπα μητσος,απλωσε το χερι και πηρε το ποτηρι με το νερο και τραβηξε δυο μεγαλες γουλιες ,σαν να στεγνωσε το στομα του,πριν καλα αρχισει.Οι συνδαιτημονες ομοτραπεζοι ψαραδες,μαζι και ο Νικολας ειχαν συγκεντρωθη στα λογια του καφετζη ,και με φοντο των αγερα που λυσομανουσε ,δεν υπηρχε αλλος ηχος που να ταραξη την συζητηση,αλλωστε ο καιρος ηταν απαγορευτικος και οι περισσοτεροι κατοικοι του χωριου δεν θα ξεμυτουσαν ουτε εξω απ τα σπιτια τους.Ετσι με αυτα και μ αυτα ο μπαρμπα μητσος συνεχισε...)
Στην δουλεια μου ,στο καφενειο εχω ακουσει,και εχω δη πολλα,πολλοι περαστικοι ψαραδες και οχι μονο απ αλλα χωρια βρεθηκαν στο χωριο μας για διαφωρους λογους και εντελως (συπτωματικα) ακουσα πολλες απο τις συζητησεις τους ολα αυτα τα χρονια ακομα και σημερα.
Στην Μεσαρια**** ,καποτε στο δασος πριν καμια δεκαρια χρονια δυο φιλοι που και αυτοι ειχαν ακουσει ,ιστοριες για τους αερηδες,μπηκαν στο δασος με ενα τζιπ μια νυχτα για να διαπιστωσουν τα παραξενα φαινομενα τ ανεμου,οταν το τζιπ τους σταματησε λες και κοπηκε το ρευμα ,προσπαθησαν να το βαλουν μπρος μα τιποτες...
Οταν ανοιξαν το καπο για να τσεκαρουν αν ολα λειτουργουσαν σωστα,ενα συγκριο τους διαπερασε ,ειχαν νιωσει να απειλουνται,λες και το δασος ειχε ζωντανεψη ολογυρα τους και καποια παρουσια τους παρατηρουσε...( ο Νικολας και ο Δημητρος μαζι με των Γιωργη ,αναψανε τσιγαρο..)
Ξαφνου ενας τρελος ανεμος εκανε την παρουσια του ,ηταν σαν να φυσουσε απο παντου!(Τα ματια του Νικολα ,αστραψαν ,κατι αναλογο του ειχε συμβη στον υπνο του).
Αναμεσα στα δεντρα σκοτεινες σκιες που φερναν μ ανθρωπους πλησιαζαν κυκλονωντας τους.Ενας απο τους δυο φιλους μεσα στην ταραχη του αναψε ενα τσιγαρο .Με το αναμα του τσιγαρου ,παρατηρησαν πως οι σκιες κοντοστεκονταν ,σαν το λιγοστο εκεινο φως να τους κρατουσε σε αποσταση.Οι δυο σαν το αντεληφθηκαν αυτο ,ολο το βραδυ μεχρι το φως της ημερας να ξεμιτιση αναβαν το να τσιγαρο πισ απ τα αλλο ,ωσπου οι σκιες χαθηκαν.(Τα τσιγαρα και των τριων ψαραδων οπως τ αναψανε ετσι και καηκανε,καθως ο καφετσηςδιηγουνταν την ιστορια ,τζουρα δεν εκαναν,με αποτελεσμα τα τσιγαρα να σβησουν.)Αφου ξαναναψαν νεα τσιγαρα ,δεν καναν καμια κινηση μη τυχον σταματησουν το καφετζη απο την αφηγηση..
Αλλη παλι φωρα στο δασος,στο Γλαρεδο*,μια φωτεινη μπαλα συνοδια ανεμων βγηκε απ το δασος και επιτεθηκε σε ανθρωπους και αυτοκινητα κανωντας πολλες ζημιες και τραυματιζοντας πολλους...Για να μην αναφερω τα σκοτομενα ζωα που βρισκουμαι συνεχως στο νησι..Τωρα ,παλι θυμηθηκα και τον ναο της Αρτεμις εκει στην Νας** ,στα ερειπια που πολλοι ψαραδες νυχτερινες ωρες ,εχουν δει να πυρονουν οι αρχαιες οι κολωνες και μυστηριοδεις φωτιες απο την ακτη να αναβουν και να σβηνουν,ασε το αλλο...
Ποιο αλλο; (και ενας κρυος ιδρωτας αρχισε να λουζει το μετωπο του Νικολα ,συνηδητοποιωντας οτι το χτεσινο ονειρο ,αρχιζει να ζωντανευει στο ακουσμα της αφηγησης του καφετζη)
Ποιο αλλο ; -Πες μου σε παρακαλω ...
Να ,λενε ,δηλαδη,εχω δεν το εχω δει με τα ματια μου ,οτι πολλες φωρες εχουνε δει μια λευκοντημενη γυναικα να τους κανει νευματα...Αλλοι λενε πως ειναι η θεα ,αλλοι πως καποια νεραιδα της Θαλασσας στελνη μυνηματα στους θαλασσινους.(Ο Δημητρος και ο Γιωργης ,πεταξαν στο τραπεζι απο ενα 2ευρω και σηκωθηκαν,φανηκαν να μην πιστευουν λεξη ,η ετσι να θελανε να δειξουν..
Αντε γεια,παμε στα σπιτια μας πρωτου μας στοιχειωσει ο μπαρμπα μητσος,και αρχισανε τα χαχανα καθως απομακρινοτανε...
Αμ δεν φταιει κανεις αλλος,κεραταδες εγω φταιω π ανηγω την ψυχη μου σ εσας!(Και εκανε να σηκωθη απο το τραπεζι.Ο Μπαρμπας μητσος δεν ειχε δει την αντιδραση του Νικολα που με γουρλωμενα τα ματια ,θυμοταν τα χτεσινοβραδυνα συμβαντα.)Το χερι του Νικολα απλωθηκε στο χερι του καφετση που του επιασε με δυναμη το χερι...Σε παρακαλω μπαρμπα μητσο ,μην τους συνεριζεσαι*** μον ,κατσε λιγο που θελω να σε ρωτησω μερικα πραματα.Να κατσω γιε μου,μονο μην με κανεις χαβαλε, γιαντα**** σου φερνω το νερο στα μουτρα!
Οχι μπαρμπα,οχι ...
Κοιτα μην αρπαχτης ,ηθελα να σε ρωτησω αυτα που λες ,τα πιστευεις ;
AAA! Μαλον και εσυ εισαι ιδιος με δαυτους,αιντε στο γερο διαολο και συ σαν δεν με πιστευεις!
Συγχωρα με ,μα σαν ακουσεις και τα δικα μου,θα με καταλαβης...
Αιντε να δουμε...
Χθες που επεσα για υπνο ειδα τα ιδια που αναφερες με μονη διαφωρα οτι μολις ειδα την γυναικα,την λευκοφωρημενη ,αυτη φεγγοβολησε και λιποθυμησα και ξυπνησα,και σε πληροφωρο οτι πρωτη φωρα ακουω την ιστορια αυτη ,στ ορκιζομαι στη Θαλασσα που με τρεφει.(Ο Καφετσης ετριψε το μουστακι του ,και συλλογιστικε καμια δεκαρια δευτερολεπτα ,υστερα γυρισε και ειπε στον Νικολα ...)
Τωρα με την σειρα μου να σε ρωτησω εγω,μπας και εσυ με δουλευεις ;(Tοτε ο Νικολας ,εβγαλε ενα κομματι χαρτι και το ξεδιπλοσε στο τραπεζι...)
Τι ειναι τουτο;
Δεν μ αφησες μπαρμπα μητσο να στα πω ολα,κοιτα το χαρτι το βλεπεις ;
Το βλεπω,οπως και βλεπω και κατι καρικατουρες* γραμενες επανω.Αυτα που βλέπεις που εγω εγραψα στο χαρτι ,μετα το ονειρο ειναι οι χαρακιες σαν γραμματα που εμφανιστηκαν στα ποδια απο κατω .Μοιαζει σαν γδαρσιματα,σαν συρσιμο** Νικολα!
Ναι και το πιο παραξενο ειναι τωρα δεν τα εχω πια ,εξαφανιστηκαν μαζι με εναν πονο στα ποδια που ειχα οταν ξυπνησα.Μυστηρια πραγματα παιδι μου,κατσε να βαλω ενα τσιπουρο να πιουμε και συνεχιζεις...(Σας αητος πεταξε στην κουζινα ο μπαρμπα μητσος πηρε την μπουκαλα,εβαλε και μια χουφτα ελιες σε ενα μικρο πιατο και ξανακαθησε αφου γεμισε τα ποτηρια που εφερε μαζι.)
Αχ τι φωτια μ αναψες Νικολη μου ,κι ηθελα να τα ξεχασω τουτα τα παλαβα κι εγω .
Για πες μου μπαρμπα μητσο πως μπορω να παω εκει ,στο ναο των παλιο,των αρχαιο που λες .Κατι με τραβαει μ αυτα που γινανε...
Νικολα παρακουσες ομως και τις αλλες ιστοριες μαλλον ,οι αεριδες ειναι επικινδυνοι,για αυτο οι παλιοι τους δενανε,κουβαλανε μαζι τους πολλα κακα!
Θα παω,τ αποφασισα ,μα για να εχω το φως συντροφια μου θα παω μερα ,μον πεσμ ου προς τα που να τραβηξω ;
Τωρα η μερα δεν ειναι τοσο μεγαλη σαν το καλοκαιρι ,καλητερα να σε παω εγω και να χεις και παρεα.
Εγινε αυριο το πρωι πινουμε καφε και φευγουμε θα παρουμε μονο το δικο σου τ αμαξι γιατι το δικο μου ειναι λειψο απο φρενα.
Εγινε!(Ο Αγερας εξω λυσομανουσε και μερικα κασονια απ τις ψαροβαρκες χτυπησαν στην σιδερια της πορτας με θορυβο,ευτηχως χωρις να σπασουν τα τζαμια της πορτας, κανωντας τους συντροφους στην παραδοξοτητα να τραβηξουν το τσιπουρο μια κι εξω,γουρλονωντας τα ματια)
Ο Νικολας εκανε να πληρωση και ο καφετζης των αγριοκοιταξε.
Αιντε φυγε ,κερασμενα τα ρακια και ο καφες ,αυριο μολις γυρισουμε κερνας εσυ.
Εγινε ,καλο μεσημερη.
Αιντε στο καλο.
(Ο Νικολας πηγε στο σπιτη και εβαλε να φτιαξει κατι να φαι συλλογιζομενος των αγερα και ολα αυτα που του ειχαν συμβη,και φυσικα την αυριανη επισκεψη στο Ναο της Αρτεμιδος Της Ταυροπολιου* οπως την εγραφε ενας τουριστικος οδηγος που βρηκε στο σπιτη και ειχε παρη το καλοκαιρι . Αφου εφαγε με συντροφο τους δυνατους αερηδες και διαβασε λιγακι τον τουριστικο οδηγο,ειπε να ξεκουραστει γιατι κατι του ελεγε οτι η νυχτα θα ητανε μεγαλη...)Στο μεταξυ ο ανεμος εξω απο το σπιτη θεριεβε ,και οπως προανεφερα κανεις δεν ξεμιτιζε απο το τσαρδι** του.Σαν το βραδυ εκρυψε το φως και το περιβαλλον εξω αγριεψε κανεις δεν αντεληφθη μια μικρη πομπη που ανεβαινε το λοφο πανω απο το σπιτη του Νικολα...
Θα ταν καμια δεκαρια μεικτο γυναικες και ανδρες μαζι με ασπρα χιτονια και πραματειες στα χερια τους ανεβαιναν σαν σκιες τον λοφο και σταματησαν σε ενα τριστρατο*** που χε πετρες πολλες στοιβαγμενες η μια πανω στην αλλη.Το φεγγαρι ηταν ολογιομο και ο αερας σαν να ειχε καταλαβη τη θα γινοταν φυσουσε και ξεφυσουμε κανωντας σημαιες τα λευκα φορεματα που φορουσε η πομπη .Ενας βομβος σαν προσευχη ,σαν δεηση απομακρη αχνοακουγονταν και ο μπροσταρης εβγαλε απο ενα τυλιγμενο κοκκινο πανι ,ενα πετρινο μαυρο μικρο ταυρο με κερατα χρυσα ,μια χουφτα φυλλα Ιτιας και ενα μαχαιρι.Μια γυναικα εριξε κρασι και μελι στα τεσσερα σημεια του οριζοντα μονολογοντας μια ακαταληπτη προσευχη.Υστερα μια σταμνα σηκωθηκε στον νυχτερινο ουρανο ,οταν η πομπη ανεβαζε τους τονους τις δεησης**** και μια αποκοσμη με μετρο ομως ψαλμοδια δυναμωνε οσπου μια φωτεινη μπαλα εκανε την εμφανιση της περα απο το δασος τρεχοντας με ανυπολογιστη ταχυτητα ,περνωντας αναμεσα στους ανθρωπους της πομπης .Σηκωθηκε ψηλα και χωθηκε με δυναμη μεσα στην σταμνα που με δυσκολια τωρα κρατουσε ο κατοχος της.Πηραν ενα μεγαλο φελο που ειχε βουτηχθη στο κρασι και το μελι μαζι με τα φυλλα της ιτιας και ταποσαν το αγγειο που σταματησε να παλετε.Εντωμεταξυ οι ανεμοι σωπασαν ,σαν καποιος να χε κλειση εναν αορατο διακοπτη.Η τελετη ηταν στη μεση της ,ενα μικρο παιδι ντυμενο στα λευκα εβαλε την σταμνα στο χωμα προσεκτικα και αρχισε να στοιβαζει με συνεση απανω της λιθους πολλους μεχρι που το κρυψε,υστερα σαν η σταμνα δεν φαινονταν πλησιασαν ολοι και εβαζαν πετρες πανω στο σωρο που ειχε φτιαχθη απ το μικρο παιδι.αφου βαλαν τοσες οσες το υψος του μικρου αγοριου ,ξεκινησαν την κατεβασια τους.Ο μπροσταρης τυλιξε το αγαλματακι μαζι με το μαχαιρι και τα φυλλα στο κοκκινο πανι και τα βαλε παραμασχαλα και ξεκινησαν για το χωριο.Η Τελετη του ανεμοταφιου ειχε για ακομη μια φωρα συντελεστη.Διαφορα νυχτοπουλια καναν την εμφανιση τους και δειλα,δειλα καποια πουλια τσιτσιριζαν μεσα στην νυχτα.
Το πρωινο βρηκε παλι των Νικολα ιδρωμενο ,και σκεφτηκο καθως το ιδιο ονειρο τον ειχε ξαναεπισκεφτη,τα ποδια του παλι ενιωσαν των οξυ μικρο πονο και ακολουθωντας την ιδια διαδικασια ειδε παλι τις χαρακιες στα ποδια.Σαν να το ξερε σε λιγο κι ο πονος και η χαρακιες εδωσαν τελος στο μικρο μαρτυριο .Κατι δεν ηταν το ιδιο με την προυγουμενη φωρα ομως ,κατι αλλα τι;
Αφου σηκωθηκε και ντυθηκε συνηδητοποιησε οτι δεν ακουγε πλεον τους ανεμους να λυσομανουν και ανοιξε στα γρηγορα το παραθυρι το σπιτιου .Οντως απο την ανεμοθυελα ειχαμε περασει στην απνοια ,φυλλο δεν κουνιοταν και η Θαλασσα να την πιεις στο ποτηρι.Το μυαλο του κατευθειαν πηγε στην βαρκα του και στο μεροκαματο ,επρεπε να βγη για ψαρεμα.Μια μικρη αμνησια,τον εκανε να ξεχαση το ραντεβου του με των καφετζη εως οτου η πορτα χτυπησε .
Νικολα,Νικολα εισαι μεσα ;
Ακομα κοιμασε ;
Σαν να εφαγε χαστουκι οι πληροφωριες ξαναρθαν στο νου του και ανοιξε την πορτα.(Αντικρισε των μπαρμπα μητσο ,με ενα χαμογελο ισαμε τα αυτια ,να του φωναζει:
Εχω νεα να σου πω,εχθες που εφυγες γινανε διαφωρα,αλλα τι καθομαστε παμε στο ναο σημερα ειναι ευκαιρια.
Βλεπεις κοπασαν κι οι ανεμοι...
Αν δεν γνωριζα οτι δεν υπαρχουν πια οι εκλεκτοι να κανουν Ανεμοταφια,θα περνα ορκο οτι εχθες τους ...τους ονειρευτηκα.
(Ο Νικολας ξεχασε την βαρκα και θυμηθηκε αλλα ,μπηκαν στ αμαξι ,ενα μικρο σερβικο τζιπακι και ξεκινησαν την διαδρομη...)
Εχθες σαν εφυγες ,Νικολα,Ξεχασες το χαρτακι με τις χαρακιες,μα αυτα ντε που σχεδιασες .Και καθως συμμαζευα το βρηκα ,τ ακουμπησα σε ενα διπλανο τραπεζι ωσπου να μαζεψω τα ποτηρια απ το τραπεζι .Καθως μπηκα στην κουζινα και ξεφωρτονα των δισκο ακουσα την πορτα να ανηγει,σκεφτηκα ο αερας θα ναι και κινησα να την κλεισω.Τοτε ,μπρος στα ματια μου ειδα μια γυναικα .Στην αρχη αγριευτικα ,μα αυτα που ειπαμε μα επειτα ειπα κατσε ρε Μητσο μερα μεσημερη ουτε ξωτικα,ουτε φαντασματα ουτε Νεραιδες σουλατσαρουν και κυριως μεσ τα καφενεια. Αλλωστε η κοπελλα δεν φαινοταν να ναι απο δω ,σαν τουριστρια μου φανηκε ,και ετσι την αντιμετοπισα.
Καλημερα της λεω τη καλημερα καλο μεσημερη κοπελλα μου πως απ τα μερη μας ;
H Γυναικα μου ανταπωδωσε το καλημερα και μου εξηγησε οτι ηταν αρχαιολογος και οτι ειχε ερθει πριν 4 μερες στο νησι αλλα λογο των αεριδων δεν ειχε πλοιο να γυρισει στην Αθηνα και ειπε να το ριξη στις βολτες.Ε,τωτε την καθησα σαν φιλοξενος που ειμαι στο τραπεζακι διπλα απο αυτο που καθομασταν και της ειπα να περιμενει να την φτιαξω κατι να φαει η κατι να πιει.Δεν ηθελε φαγητο,μονο ενα ποτηρι νερο μου ζητησε και λιγο να ξαποσταση.
Ωσπου να τις φερω το νερο ειδα να κρατα στο χερι το χαρτι και ευγενικα με ρωτησε τι ναι αυτο.Εγω βεβαια δεν τις ειπα τι ειναι ,αλλα απλα ειπα οτι καποιος χωριανος το επαιζε εξυπνος οτι ειναι γραμματα και οτι εγω ειμαι αγραμματος και δεν ξερω να το διαβασω.Παλι εγω βεβαια ,παραδεχθηκα οτι ειμαι αγραμματος αλλα ενα δημοτικο το εβγαλα και οτι τα Ελληνικα τα ξερω να τα ξεχωριζω .Τοτε η κοπελα μ ειπε οτι δεν ειμαι αγραμματος απλα οτι ο φιλος σου σωστα σου λεει οτι γραμματα και Ελληνικα ειναι αλλα οχι τωρινα!
Δηλαδη ; της λεω και παραλιγο να με φυγη η μασελα απο το ανοικτο μου στομα.
Ειναι Γραμμικη γραφη* παλια οσω ο τοπος μας και καποτε ηταν μια γραφη ενεργη σαν την σημερινη.(Αφου εκατσα για να μην πεσω κατω σαν σακι με πατατες την ρωτησα).
Και δε με λες κοπελιαμ ,τι γραφη τουτο το ρημαδι;
Σ Τ Α Γ Υ Ρ Α !
Α! δηλαδης τιποτα
Οχι ,οχι ΣΤΑΓΥΡΑ ειναι περιοχη ,ουσιαστικα μια αρχαια πολη της Μακεδονιας,γνωριζετε που ειναι η Χαλκιδικη;
Mπιτ κατα μπιτ* ,τις λεω ,το μονο που ξερω ειναι οτι ειναι πολλυ μακρυα καπου στην Βορειο Ελλαδα!Ακριβως ,τελος παντων εγω πρεπει να πηγαινω ευχαριστω για το νερακι...(Οσο ελεγε αυτα ο μπαρμπα μητσος ο Νικολας ειχε πετρωσει μ αυτα που ακουγε,και σκεφτηκε οτι τιποτα απο οτι ειχε γινει τις τελευταιες ημερες δεν ηταν τυχαιο ,κατι η καποιος του αποκαλυπται κατι και επρεπε να βρη τον μιτο της αριαδνης στην υποθεση του.)Αφου ανασυγκροτησε τις σκεψεις του ο Νικολας ρωτησε τον καφετζη :
Και δε μου λες, πως την ειπες την κοπελα κυρ Μητσο;
Δεν την ειπα ,τωρα θα σου πω, αφου πρωτα θημηθω ,παντος αυτο που με τρελανε ηταν πως νερο μου ζητησε και νερο τελικα δεν ηπιε,ασε που μετα σκεφτηκα πως εφυγε αφου δεν ειδα αμαξι να φευγη...
Α! Τωρα θυμηθηκα την λεγανε Τασια ,Τασια Μεραιφα**
Τελος παντων ,ξερεις των δρομο η θα πεσουμε σε κανα γκρεμι;
A,Νικολα περιμενε εχω κατι χρονια να ρθω ,λοιπων ...
Τραβα το δρομο για Περδικι*** κι απο κει το δρομο για Ευδηλο*** ειναι λιγο μακρυα αλλα εχουμε ωρα ,ασε που και ο καιρος βοηθαει,λοιπον μολις φτασουμε εκει συνεχιζουμε για Γιαλισκαρι*** ισα και μετα απο λιγα χιλιομετρα θα δουμε ταμπελα που βαλανε και γραφη Ταυρο.....κατι τετοιο απο εκει μας οδηγη το μονοπατι.Σε λιγη ωρα ειχαμε φταση σχεδον στην αλλη ακρη του νησιου ,μετα το Γιαλισκαρι ειδαμε τις ταμπελες ...
ΤΑΥΡΟΠΟΛΙΟΝ ! (Ιερο της Αρτεμιδος) (ο δρομος ας πουμε οτι ειναι δρομος, ηταν κατεστραμενος απο τις τελευταιες βροχες και αποφασισαμε να περπατησουμε ,ετσι σιγα σιγα φτασαμε στον αρχαιολογικο χωρο οπου περαν απο κατι γκρεμισμενες κολονες δεν υπηρχε τιποτε.Διπλα στην Θαλλασσα εκει που εκβαλη ο ποταμος Χαλαρης**** στα γκρεμνα στα αριστερα ανταμωσαμε το Ιερο.)Σκαρφαλωσα στα αποτομα τα βραχια και περασα ,εκανα νευμα των μπαρμπα μητσο και αυτος φωναξε οτι θα με περιμενε στ αμαξι.Ετσι εμεινα μονος και καθισα σε ενα απομειναρι κολονας.(Απεναντι σε κοντινη αποσταση ειδα κατι να κινηται μια μαυρη φιγουρα κινουσε τους θαμνους και κλαγμος σαν κατι να χτυπα και να σπα τις πετρες ακουγονταν.)
Τοτε των ειδα ...
Ενας μεγαλος μαυρος ταυρος με κερατα γυρτα που γυαλιζαν στον ηλιο και φανταζαν χρυσα με κοιτουσε ισα στα ματια..(Δεν προφτασα να σκεφτω πολλα ,γιατι νομισα οτι ζουσα κατι υπερβατικο ,ο ταυρος με πλησιασε τοσο που νομιζα οτι με μια του κινηση θα με πετουσε στην θαλασσα ).
Αταραχος συνεχιζε να με κοιτα στα ματια ...
Τα ματια αυτα τα ματια ειχαν κατι που στροβιλιζε το κεφαλι μου ,το μερος χαθηκε απο γυρω μου και ειδα τον ναο στην προτερη αρχαια του μεγαλοπρεπεια ,λιβανια καιγανε σεχρυσους τριποδες* και νεαρες κοπελες με χλαμυδες και ομορφους χιτωνες μπαινοβγαινανεαπο το ιερο ,καθως κοσμος πολλυς ερχοτανε ικετης** στο ναο. Ψαφνου η εικονα αλλαξε και ο ταυρος ξαναφανηκε μονο που στα αριστερα του μια ψηλη κοπελλα εμφανιστηκε ,κατι μεσα μου ,μου ελεγε οτι ειναι η θεα Αρτεμη που ηρθε να μου λυσει τις αποριες .Ριγος και φοβος με κυριεψε,η γυναικα απλωσε το χερι της και επιασε το δικο μου,μια δινη με συνεπηρε και ειδα παιδια πολλα παιδια να ειναι στην εξοχη .Τα παιδια αυτα δεν ηταν συνηθισμενα ειχαν κατι εξοκοσμο κατι θεεικο,περαν της φυσικης ομορφιας τους οπου πηγαιναν ανθιζαν λουλουδια και ο ουρανος αλλαζε χρωματα.Καποιος θορυβος τα φοβησε και τα παιδια κρυφτηκαν στα δεντρα .Φανηκαν ανθρωποι ,ανθρωποι με μαυρα η μηπως δεν ειταν ανθρωποι τα προσωπα τους εμοιαζαν με σαυρες και χτενιζαν την περιοχη.Ναι,ναι ,ψαχναν τα παιδια,τους βλεπω πλησιαζουν ,πρεπει να τα ειδοποιησω ,νιωθο υπευθηνος για αυτα και κυριως για εκεινο που καθοταν ορθιο χωρις να κρυβεται .Φυλαξου ,φυλαξου μικρη ,ερχονται...
Νιωθο το χερι μου ελευθερο και βλεπω τα παντα απο ψηλα ,τωρα βρισκομαι διπλα στο κοριτσακι .Την πιανω απο το χερι και την τραβω στον ουρανο ,μολις που προφτασα ,ειχαν πλησιαση πολλυ .Μα να βλεπω κι αλλους σαν και μενα που ερχονται απο ολες τις μεριες 1,2,3-11 και εγω 12 Κανουν το ιδιο που κανα και γω περνουν τα παιδια στον ουρανο,τα σωζουν...
Οοοο ποσο χαρουμενος νιωθο για αυτηνα την εξελιξη .Πισω στον ομορφο καμπο εκει που προτοειδα τα παιδια ,μαυρες φιγουρες μοιαζουν να τρεχουν απο κατω μας ,μας ακολουθουν,ακολουθουν τα παιδια ,μα δεν μπορουν να μας φτασουν ...ελπιζω!Το κοριτσι που χω στα χερια μου δεν δειχνη φοβο,τα ματια της σαν μικροι ηλιοι ,με κοιταζουν και με καινε ...
Σε περιμενα μου ειπε ...!
Το οραμα αλλαζη και ξαναβλεπω των ταυρο με την θεα ...
Μου μιλα τηλεπαθητικα*** και μου μαθαινη πραγματα και γεγονοτα που δεν γνωριζα ,νιωθο δυνατος ,πολλυ δυνατος και αφοβος .Νιωθο καποιον να με σκουντα ...
Νικολα ,Νικολα ... - Εισαι καλα ;
Που εισουνα ;
Eφαγα των κοσμο να σε βρω ,και τωρα σε βρισκω εκει που εψαξα στην αρχη ,μα τι στο διατανο σου συνεβη;(Σαν να ελειπα παντα απ την ζωη ,απο αυτον των κοσμο που ζω ,παραμιλουσα οπως μου ειπε ο καφετζης για Ταυρους,παιδια,και σαυρες για αρκετη ωρα ωσοτου συνηλθα και ηθελα να μαθω τι μου ειχε συμβη .)Ο μπαρμπα μητσος με φωρτοσε στο αμαξι και με γυρισε πισω στο σπιτη.Σαν γυρισαμε με εβαλε στο κρεβατι και επεσα σε ενα βαθυ λυθαργο οπου σε κατασταση μεταξυ υπνου και ξυπνιου εβλεπα οπτασιες απο ζωα και ανθρωπους καθως και μια μπλε δινη να με κουναει ολοκληρο .
Ενιωθα σαν να ειμαι μπαταρια και να με γεμιζουν ...
Η δινη αυτη η μπλε δινη με ξεκουραζε παρολο που ετρεμα ,ηταν μια εναλακτικη κατασταση ειχα μπει στο συνπαν και φωρτονα πληροφωριες ...
*Ποτε ο Νικολας δεν ανεφερε τα συμβαντα , Τις επομενες εβδομαδες μονο πηγαινε και ερχοταν στο ψαρεμα χωρις να μιλα σε κανενα ,ωσπου μια μερα πηρε το πλοιο της γραμης και εφυγε ...
Εκτοτε κανεις δεν ειδε των Νικολα στο νησι,κι ουτε μαθευτηκαν ποτε νεα του...
Μονο ο μπαρμα μητσος θυμαται τι συνεβει μα των εχει ορκισει η θεα ποτε να μην μιλησει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου